– Vi har valt å gifta oss 15. august, fordi både foreldra mine og foreldra til Vegard blei gift 15. august 1992, seier Vendel-Agathe Sundgot Hide (26).
– Så må vi håpe dei har tid til å kome, da, seier kjærasten Vegard Skartland (27) og flirer.
Sundgot Hide er utdanna lærar og biolog og jobbar i dag på ein ungdomsskule. Ho er opphavleg frå Gjerdsvika på Sunnmøre, men flytta til Vikebygd etter studiane. Der bur det trulova paret no på familiegarden til Skartland.
– Eg driv han i dag med far min i ein overgangsperiode, og vi driv med mjølkeproduksjon på ku, sau og skog, seier han.
Song, kjærleik og kyrkjebryllaup
Under studietida på Norges miljø- og biovitenskapelige universitet i Ås var både han og Sundgot Hide med i studentstorbandet, kor begge song. Dei fann raskt tonen og etter om lag eit år, vart dei kjærastar.
– Vegard er veldig raus, både med meg og andre rundt seg. Det likar eg, seier Sundgot Hide.
Skartland har også mykje fint å seie om ho som snart skal bli kona hans:
– Det eg likar best med Vendel-Agathe, er at ho er skikkeleg snill, omsorgsfull og viser mykje kjærleik. Og så føler eg meg skikkeleg bra rundt ho, seier han.
No gler dei seg til å feire bryllaup på Sunnmøre, med drygt 120 gjestar, kyrkjevigsel, god mat og fest. Familie og vener tek turen frå Sørlandet i sør til Trøndelag i nord, og sidan den spesielle datoen fell på ein fredag, får dei heile helga til å oppleve meir av Sunnmøre.
Fyrstereis til Dyrsku’n
Korkje Skartland eller Sundgot Hide har vore på Dyrsku’n før, men reknar med å møte mange gamle kjente, mellom anna frå studietida på Ås, når dei no tek turen.
– Det er jo ein stad kor vener frå studiane plar å møte opp. Det blir artig å møte dei igjen, seier Skartland.
For å førebu seg har dei lese litt om seremonien dei skal ta del i, og trur det blir kjekt å kle seg i bunad og feire kjærleiken på Dyrskuplassen.
– Det høyrest jo veldig fint ut, og eg synest symbolikken bak er fin, seier Sundgot Hide.
Sonen til smeden held liv i tradisjonen
Hymen er bryllaupsguden i gresk og romersk mytologi, og det å bli smidd i hymens lenker er ein gamal tradisjon som framleis blir praktisert i Gretna Green i Skotland. Det var frå denne staden smed Øivind Klausen fekk ideen om ein seremoni kor han konkretiserer kva det vil seie å smis i hymens lenker, og dette har vore eit fast innslag på Dyrsku’n i snart 20 år sidan. I år tek sonen Jan Erik Klausen over, etter at faren døydde i vår.
– Eg prata med han om kor mykje det betydde for han at dette ble tatt vidare, og det var han veldig glad for, seier Klausen.
Han er fjerde generasjon smed i Klausen-slekta, og driv no Norheimssmia vidare etter far sin under namnet JE Klausen. Her lagar han mellom anna knivar, økser og verktøy av ulike slag.
Klausen fortel at han veka før faren gjekk bort, prata med han om seremonien.
– Eg sa: «Dette vil eg ikkje gjere, eg ikkje er noko flink til å prate framfor folk sånn som du er.» Då svara han berre at jo då, det var eg, så det var ikkje noko å tenkje på.
Dei siste to åra var han med far sin under Dyrsku’n. I fjor, i det som skulle vise seg å bli Øivind Klausens siste oppdrag på Sterke Nils-tunet, skjedde noko som var ekstra stas for heile smedfamilien:
– Rett før seremonien kom gutungen og ville vere med. Plutseleg var vi tre generasjonar oppe på haugen, der. Det var veldig svært for oss alle!
Klausen fortel at publikum ikkje vil få noko heilt nytt, sjølv om smeden er ein annan. Manuset er basert på det faren skreiv, med nokre tilpassingar, og så smir han hjarta litt annleis. For sjølv om Klausen føretrekker å bruke tida i smia framfor å prate føre tusenvis av folk, var han ikkje i tvil om at han ville gjere sitt for at bryllaupstradisjonen på Dyrsku’n får leva vidare.
– Pappa stod vel i smia på Dyrsku’n i 30 år og la ned mykje arbeid i den plassen. Det betyr mykje for meg å få stå der i år, å få vere ein ny Klausen i smia. Eg håpar eg kan få vere der i mange år framover.
Smis i hymens lenker
LAURDAG KL. 15.00–15.30 på Sterke Nils-tunet